Blue Monday

“Ach jongen, kun jij niet ook eens een stukkie schrijven?” Aldus een goede vriend, tevens goede drammer. Het was namelijk niet de eerste keer dat hij het me vroeg – nee, minimaal de tiende. “Een stukje over het leven, en de schoonheid ervan”, zo luidde het verzoek. Welja, lekker luchtig onderwerp. Niet te zwaar voor een eerste column. En prima timing ook, begin januari 2021. Blue Monday om precies te zijn.

18 januari 2021, de meest deprimerende dag van het jaar, volgend op het meest deprimerende jaar sinds mensenheugenis (ik laat de 75-plussers hier gemakshalve even buiten beschouwing). Feestdagen voorbij, salaris verbrast en opgesloten in een lockdown, die vorige week weer is verlengd.  

En dus heb ik vanmorgen de intercity van 9 uur laten schieten, het bad leeg laten lopen en het touw weer opgeborgen. Tranen weggeveegd en achter mijn laptop gekropen. Waar een beetje vleierij al niet goed voor is…

Want het verzoek – en specifiek over dit onderwerp – komt niet uit de lucht vallen. Ik heb de reputatie een ras optimist te zijn, de schoonheid van alledaagse dingen in te zien. Sommigen noemen het een gimmick – met name de zwaarmoedigen in mijn omgeving, raken zelfs geïrriteerd, of geloven het niet. “Die blije eikel zal toch ook wel eens huilend in slaap vallen?” 

Schoonheid van het leven

De schoonheid van het leven dus. Want hoe zit dat dan, met die zogenaamde schoonheid van het leven? Zo schoon was het toch allemaal niet, de afgelopen tijd? De schone dingen moest je met een lantaarntje zoeken – er kon meer niet dan wel. Generaties gewend zonder beperkingen te kiezen tussen talloze opties, werden ineens beperkt in hun keuzes (had er eentje van Hugo kunnen zijn dit… zeker, pun intended). 

Maar toch, ondanks alle afgezegde feesten, gecancelde vakanties en festivals en uitgestelde bruiloften, heeft 2020 en de Covid-pandemie ook goede dingen gebracht. 2020, Het jaar van hernieuwde waardering voor beroepen die er écht toe doen. Zelf heb ik bijzonder genoten van de persco’s van Mark en Hugo. De oneliners van Hugo, kijkend met de Covid-bingo-kaart op schoot. Na afloop met de 17 miljoen amateurvirologen van Nederland (tevens bondscoaches in ruststand) de situatie op Twitter en via Zoom nabeschouwen. De aangehaalde banden met buren in het jaar waarin buren vrienden werden – want ja, beter een goede buur dan een verre vriend (het adagium is juist).   

Gouden tip

Mijn gouden tip om de schoonheid van het leven te blijven zien? Dat zijn er meerdere (cliché alert!!). Neem het leven en vooral jezelf niet al te serieus. We rommelen allemaal maar wat aan (enkele uitzonderingen daargelaten). Het hoeft niet altijd groots en meeslepend te zijn en leg je er bij neer dat het gros van ons de geschiedenisboekjes niet zal halen. Jij waarschijnlijk ook niet. Is helemaal niet erg.  

“Neem het leven en vooral jezelf niet al te serieus.”

Schoonheid zit voor mij vaak in kleine (onverwachte) dingen. Zonnestralen door een openbrekend wolkendek, twee zwanen opstijgend over het water en die ene plaat op de radio, preciés op dat ene moment. Een stiekem onverwacht dansje met je geliefde in de keuken (met of zonder kindjes erbij), de spontane nieuwjaarsduik met buren en vrienden (een idee geboren in de late uurtjes van de nacht) en de blokjesverjaardag en blokjeskerst, waar je je vrienden ook écht sprak. Kop op, het leven is zo slecht niet. En morgen, na Blue Monday, wordt alles nog beter! 

Titelfoto: Priscilla du Preez – Unsplash