Nieuwe behandeling maakt bewegen voor mensen met ruggenmergletsel mogelijk

Onderzoekers aan de universiteit van Washington hebben het bij zes mensen met ruggenmergletsel voor elkaar gekregen dat zij hun hand- en armmobiliteit terug kregen. De patiënten kunnen zelfs weer schilderen en gitaar spelen. En deze effecten waren na drie tot zes maanden na de beëindiging van de behandeling nog steeds aanwezig.

Verstrekkende beperkingen door ruggenmergletsel

We gebruiken onze handen voor werkelijk (van) alles. Voor onze lichamelijke verzorging zoals het poetsen van onze tanden, het dichtknopen van een overhemd of jas en eten en drinken. Maar denk ook aan het omslaan van een bladzijde in een boek, het krabben aan je neus en ga zo maar door. Voor veel patiënten met ruggenmergletsel of een dwarslaesie is dit niet mogelijk. Niet zo gek dat zij het herwinnen van de handfunctie de absolute eerste prioriteit vinden. Onderzoekers uit Seattle, Amerika hebben nu een behandeling ontwikkeld die aanslaat. En bovendien is daar geen belastende operatie voor nodig.

Zo combineren zij standaard fysiotherapie oefeningen met stimulatie van het ruggenmerg van buitenaf. Kleine gaasjes worden als een pleister op de huid van patiënten met ruggenmergletsel geplakt. Deze pleisters worden rond het beschadigde gebied aan de achterkant van de nek geplaatst, waar het elektrische pulsen afgeeft.

Indrukwekkende verbetering

Alle deelnemers aan het onderzoek waren minstens anderhalf jaar geblesseerd, maar Jon (zie onderstaande video) bijvoorbeeld al 13 jaar. Twee deelnemers konden hun vingers of duimen helemaal niet bewegen. De anderen hadden aan het begin van het onderzoek enige mobiliteit. Hoe dan ook, verbeterden de patiënten aanzienlijk. En zelfs de mensen die aan het begin helemaal verlamd waren, bleken dus in staat hun handen weer te bewegen en ook kracht tussen vinger en duim uit te oefenen.

“Dat is een dramatische verandering”, zegt universitair hoofddocent Chet Moritz. “Van volledig verlamd zijn vanaf de pols, naar het doelbewust kunnen bewegen van je handen“. Bovendien merkten sommige deelnemers ook andere verbeteringen op. Waaronder een meer normale hartslag en een betere regulering van de lichaamstemperatuur en blaasfunctie.

Het team volgde de deelnemers tot zes maanden na de training en ontdekte dat de verbeteringen bleven bestaan. Ondanks dat zij geen stimulatie meer kregen. Het lijkt erop dat de weinige verbindingen rond de blessure die gespaard zijn gebleven bij iemand met ruggenmergletsel, voldoende zijn om de spieren te laten samentrekken.

Hoop voor de toekomst

“Aan het begin van onze studie verwachtte ik niet zo’n onmiddellijke reactie die zichtbaar was vanaf de allereerste stimulatie sessie. Als revalidatiearts was mijn ervaring dat er altijd een limiet zat aan de mate waarin mensen zouden herstellen. Maar nu lijkt het erop dat dit aan het veranderen is. Het is zo de moeite waard om deze resultaten te zien”. Aldus hoofdauteur Dr. Fatma Inanici, senior postdoctoraal onderzoeker in elektrotechniek en computertechnologie, en promovendus op de afdeling revalidatiegeneeskunde van de universiteit van Washington.

De resultaten van deze studie zijn geweldig en hebben al geleid tot de opzet van een internationale klinische studie. Eén van de betrokken partijen komt uit Nederland: ONWARD Technologies – gevestigd in Eindhoven aan de High Tech Campus. We kunnen niet wachten op de resultaten!

Bron: University of Washington

Titelfoto door Marianne Bos – Unsplash