Mooie liefde – Rob en Dorien

Ik was 29 en had al wat liefdes achter de rug. De volslagen mislukte liefdes, de goede poging maar net niet liefdes, de onbeantwoorde liefdes. Het punt van moedeloosheid had ik bijna bereikt, ik zat woensdagavond bij mijn tante aan tafel en sprak daar de fameuze woorden: ‘Ik denk niet dat het erin zit voor mij’.

Het zat er toch in voor mij

Die vrijdag ging ik op stap met vriendinnen en daar kwam hij de kroeg in gelopen. Nog nooit had ik zo’n mooie man gezien. Een flirt, een dans en een kus en ik was compleet van slag. De zondag na de kus kwam hij langs, om nooit meer weg te gaan. We waren samen, vanaf dat moment voor elk moment. Zelfs een geplande wintersport werd met twee dagen ingekort, een week apart was te lang. De introductie bij onze ouders, het ontmoeten van elkaars vrienden, het werd allemaal in een razende vaart afgevinkt. In de derde maand verkering ging ik een weekend weg met een vriendin. ‘Je doet het wel een beetje kalm aan hè, Do?’ drukte ze me op het hart. Maar dat was tegen dovemansoren. Toen ik na 5 maanden zwanger bleek, waren we alleen maar blij. Dat niet iedereen in onze omgeving zo blij was, begrijpen we achteraf natuurlijk. Maar wij leefden volgens het motto: als je het zeker weet, hoef je niet te twijfelen.

Prille liefde

De geboorte van Joep zette de boel wel een beetje op z’n kop. Hij bleek erg ziek waardoor wij vele weken aaneengesloten in het ziekenhuis leefden, de liefde werd aardig getest. Maar we zijn elkaar geen moment uit het oog verloren. We konden het aan, misschien wel juist omdat het zo pril was. Als je verliefd bent is niks te veel, tenslotte. Toen we Joep mee naar huis mochten nemen, ging Rob op zijn knieën in onze tuin. De bruiloft was een sprookje, op blote voeten in het gras met de zon aan een blauwe hemel. Onze lievelingsmensen waren erbij en als afsluiter dansten we tot we niet meer konden.

Is er nog wat over?

Erna stopte de sneltrein. Een nieuwe liefde, een kind, een ziekenhuis, een bruiloft en ook nog een nieuw huis was veel voor een periode van 2,5 jaar. Wat was nu het volgende? Meer kinderen, verre reizen? We wisten even niet meer hoe we het leven verder moesten invullen en onze vrienden zijn wel bezorgd geweest. Was dit het nu? Einde droom, alles eruit gehaald wat erin zat en nu blijkt er niks meer over? Zijn die spreekwoordelijke hardlopers echt doodlopers?

The seven year itch

Wij twijfelden gelukkig niet aan elkaar, toen niet en nu niet. Een beetje zoeken is niet erg. We zijn zeven jaar getrouwd inmiddels. The seven year itch! Maar tijd om te jeuken is er helemaal niet, met inmiddels drie kinderen en twee banen zijn onze weken wel gevuld. En we zijn nog steeds verliefd. Natuurlijk niet meer elke dag zo allesoverheersend als die eerste maanden, ook moet je soms even iets beter je best doen om het zo leuk mogelijk te maken voor elkaar. Maar dat doen we met liefde. Nog zeven jaar langer. En erna weer. 

Dorien schrijft wekelijks over de liefde. Verrassende liefde, schurende liefde, liefde op afstand, maar vooral mooie liefde. Elke week een nieuwe liefde, maar deze eerste keer geeft ze zelf het goede voorbeeld.